• RSS
  • Facebook
  • Twitter
29
grudzień
Możliwość komentowania Rozwój komputerów zależny jest od rozwoju nowych technologii została wyłączona
Comments

Rozwój komputerów zależny jest od rozwoju nowych technologii

Rozwój komputerów zależny jest od rozwoju nowych technologii

Komputery, to wynalazek, jaki został wynaleziony sporo lat temu, ale w aktualnych czasach ma on niezwykły rozkwit. Jest to spowodowane tym, że rozwija się cała dziedzina technologii, a więc nie tylko komputery, lecz również inne przedmioty wykonane przez człowieka. Komputery jeszcze nie tak dawno, były ograniczone w swoich działaniach, co było spowodowane tym, że ich producenci nie mieli jeszcze aż tak dużej wiedzy, jaka pozwoliłaby rozwijać konkretne podjednostki. W dzisiejszych czasach komputery są już tak niesamowicie rozwinięte, że ludzie często nie potrafią wykorzystać udostępnionych możliwości, jakie mają. Informatyka, jest dziedziną dzięki której już od młodych lat istnieje możliwość zaznajomić sobie technologię powiązaną z komputerami, co jest bardzo dobrym rozwiązaniem, ponieważ w taki sposób praca przy pomocy komputera, będzie zdecydowanie bardziej efektywna, a przecież o to chodzi. Informatyka jest interesującą dziedziną, dla której teraz jest najlepszy czas, bo wiele osób rozwija swoje zdolności, żeby móc profesjonalnie zajmować się tą dziedziną, co świadczy o tym, jak bardzo stała się to bliska dla ludzi dziedzina i jak bardzo oddziałuje ona na każdego człowieka.

1. http://mrl-greenhouse.de

2. http://mt-components.de

3. http://mv-tourism.de

4. http://nowyevent.de

5. http://oecher-printen-cup.de

Categories: Blog

Tagi: , , , , , , , , , , , , ,


Comments are closed.

  • Przeczytaj:

    Poranek w obcym mieście ma w sobie coś hipnotyzującego. Budzisz się wcześniej niż zwykle, zanim ulice wypełnią się hałasem, zanim pierwsza dostawa pieczywa zostanie rozładowana pod lokalną piekarnią. Otwierasz okno w wynajętym mieszkaniu, wpuszczasz do środka zapach kawy z kawiarenki na dole i orientujesz się, że chociaż jesteś tu dopiero od kilku dni, to już zaczynasz odruchowo rozpoznawać dźwięki i twarze. Nagle miasto, które miało być tylko kolejnym punktem na mapie, zaczyna wyglądać jak miejsce, w którym mógłbyś zostać na dłużej. Z czasem wchodzisz w rytm codzienności, który z zewnątrz mógłby wyglądać jak zwykła praca zdalna połączona z weekendowym zwiedzaniem. Rano laptop, obowiązki, maile, popołudniu spacer po nowych dzielnicach, wieczorem kolacja w małej knajpie, w której nawet nie ma menu po angielsku. Zapisujesz drobne szczegóły: nazwę ulicy, na której pierwszy raz zgubiłeś się bez mapy, smak zupy, której nie potrafisz wymówić, a która przypomina ci rodzinne obiady. W pewnym momencie zaczynasz mieć wrażenie, że te wszystkie myśli i notatki aż proszą się o to, by zebrać je w całość i tak właśnie rodzi się pomysł, żeby założyć własny blog podróżniczy który uporządkuje wspomnienia i pozwoli ci później wrócić do nich z większym dystansem. Pisanie o miejscu, w którym aktualnie mieszkasz, zmusza cię do uważności. Przestajesz fotografować tylko widoki z pocztówek, a zaczynasz patrzeć na detale, które dla mieszkańców są tak oczywiste, że aż niewidzialne. Zauważasz stare szyldy, obdrapane drzwi kamienic, pęknięcia w chodniku, w których zebrał się piasek z pobliskiej plaży. Uczysz się nazw roślin na targu, pytasz sprzedawczynię o przepis na sos, który zawsze dodaje do ryby, próbujesz powtórzyć, jak nazywa się to, co spróbowałeś przed chwilą, a ona śmieje się i poprawia twoją wymowę. W pewnym momencie orientujesz się, że podróżowanie przestało być zbiorem odhaczanych atrakcji, a stało się ćwiczeniem z cierpliwości i pokory. Nie wszystko da się zobaczyć w dwa dni. Czasem lepiej spędzić cały wieczór w jednym barze, rozmawiając z nieznajomymi, niż biegać od muzeum do muzeum. Zauważasz, że to, co naprawdę zostaje w pamięci, to przypadkowe sytuacje: drobna pomoc okazana na ulicy, wspólny śmiech z kelnerem, który pomylił zamówienie, muzyka dobiegająca z okna sąsiada. Kiedy po kilku tygodniach lub miesiącach przychodzi pora ruszyć dalej, pakowanie walizki jest dziwne. Z jednej strony czujesz ekscytację na myśl o tym, co będzie dalej, z drugiej – lekkie ukłucie smutku. Zostawiasz tu przecież swoją codzienność, małe rytuały, ulubioną kawiarnię, znajomą drogę do sklepu. Wiesz jednak, że w kolejnych miejscach znów stworzysz nowy schemat dnia, poznasz inne twarze, spróbujesz innej kuchni. I że każde następne miasto dołoży swoją warstwę do opowieści, którą tworzysz zarówno dla siebie, jak i dla tych, którzy kiedyś natrafią na twoje słowa. Po wielu takich zmianach miast zaczynasz rozumieć, że podróżowanie to nie ucieczka, ale sposób na testowanie swoich granic. Sprawdzasz, w jakich warunkach naprawdę czujesz się dobrze, ile samotności jesteś w stanie znieść, na ile kompromisów pójdziesz, by dopasować się do lokalnych zwyczajów. Coraz mniej interesują cię rankingi atrakcji, a coraz bardziej – historie ludzi, których spotykasz po drodze. Kiedy ktoś tłumaczy ci, dlaczego nigdy nie wyprowadził się ze swojego miasta, słuchasz z uwagą, jakby zdradzał ci sekret, którego długo szukałeś. W końcu, po wielu miesiącach czy latach, odkrywasz, że tak naprawdę wcale nie chodzi o znalezienie jednego idealnego miejsca na świecie. Chodzi o nauczenie się bycia w domu w różnych przestrzeniach, o umiejętność budowania małych wysp komfortu, gdziekolwiek się pojawisz. A kiedy wracasz na chwilę do swojego kraju, do znajomych ulic i języka, orientujesz się, że patrzysz na to wszystko inaczej – jak na kolejny przystanek, a nie ostateczny cel. To właśnie wtedy dociera do ciebie, że podróż, którą zacząłeś dawno temu, nie skończy się już nigdy, bo na stałe zamieszkała w twoim sposobie myślenia.