• RSS
  • Facebook
  • Twitter
22
grudzień
Możliwość komentowania Motoryzacja została wyłączona
Comments

Motoryzacja

Wyrób aut w Polsce

Chcemy posiadać pełne przekonanie, że samochód jest sprawny oraz tym samym bezpieczny. Dlatego również od czasu do czasu wybieramy się do inżynieria na przegląd techniczny samochodu. Wykonanie takiego przeglądu co jakiś czas jest koniecznością. Powinniśmy zdobyć pozwolenie na to, by móc wzruszać się po drogach. Takie przyzwolenie drukuje stacja kontroli pojazdów. Sprawdź regeneracja turbosprężarek. Powinniśmy udać się z naszym autem do takiego punktu, pozostawić samochód na jakiś czas pod opieką wyspecjalizowanych mechaników, jacy niesłychanie całkowicie sprawdzą każdy detal, każdą część auta. Samochód musi być sprawny. Jedynie w owym czasie uzyskamy pozwolenie na to, by jeździć nim, aby poruszać się po drogach, po ulicach miast. W pewnych momentach zdarza się, że stacja kontroli orzeka, że samochód nie nadaje się do jazdy – jazda nim jest zbyt niebezpieczna. W takich wypadkach właściciel pojazdu musi dokonać obliczonych napraw. Mechanicy kontrolujący stan techniczny samochodu dają nam dogłębne wytyczne, co trzeba naprawić, co nadaje się do wymiany. Rzadko kiedy samochody są w pełni sprawne.

1. http://2015paris.de

2. http://42195blog.de

3. http://alessandra-mancinelli.de

4. http://alle-meine-euros.de

Categories: Blog

Tagi: , , , , , , , , , , , , , ,


Comments are closed.

  • Przeczytaj:

    Poranek w obcym mieście ma w sobie coś hipnotyzującego. Budzisz się wcześniej niż zwykle, zanim ulice wypełnią się hałasem, zanim pierwsza dostawa pieczywa zostanie rozładowana pod lokalną piekarnią. Otwierasz okno w wynajętym mieszkaniu, wpuszczasz do środka zapach kawy z kawiarenki na dole i orientujesz się, że chociaż jesteś tu dopiero od kilku dni, to już zaczynasz odruchowo rozpoznawać dźwięki i twarze. Nagle miasto, które miało być tylko kolejnym punktem na mapie, zaczyna wyglądać jak miejsce, w którym mógłbyś zostać na dłużej. Z czasem wchodzisz w rytm codzienności, który z zewnątrz mógłby wyglądać jak zwykła praca zdalna połączona z weekendowym zwiedzaniem. Rano laptop, obowiązki, maile, popołudniu spacer po nowych dzielnicach, wieczorem kolacja w małej knajpie, w której nawet nie ma menu po angielsku. Zapisujesz drobne szczegóły: nazwę ulicy, na której pierwszy raz zgubiłeś się bez mapy, smak zupy, której nie potrafisz wymówić, a która przypomina ci rodzinne obiady. W pewnym momencie zaczynasz mieć wrażenie, że te wszystkie myśli i notatki aż proszą się o to, by zebrać je w całość i tak właśnie rodzi się pomysł, żeby założyć własny blog podróżniczy który uporządkuje wspomnienia i pozwoli ci później wrócić do nich z większym dystansem. Pisanie o miejscu, w którym aktualnie mieszkasz, zmusza cię do uważności. Przestajesz fotografować tylko widoki z pocztówek, a zaczynasz patrzeć na detale, które dla mieszkańców są tak oczywiste, że aż niewidzialne. Zauważasz stare szyldy, obdrapane drzwi kamienic, pęknięcia w chodniku, w których zebrał się piasek z pobliskiej plaży. Uczysz się nazw roślin na targu, pytasz sprzedawczynię o przepis na sos, który zawsze dodaje do ryby, próbujesz powtórzyć, jak nazywa się to, co spróbowałeś przed chwilą, a ona śmieje się i poprawia twoją wymowę. W pewnym momencie orientujesz się, że podróżowanie przestało być zbiorem odhaczanych atrakcji, a stało się ćwiczeniem z cierpliwości i pokory. Nie wszystko da się zobaczyć w dwa dni. Czasem lepiej spędzić cały wieczór w jednym barze, rozmawiając z nieznajomymi, niż biegać od muzeum do muzeum. Zauważasz, że to, co naprawdę zostaje w pamięci, to przypadkowe sytuacje: drobna pomoc okazana na ulicy, wspólny śmiech z kelnerem, który pomylił zamówienie, muzyka dobiegająca z okna sąsiada. Kiedy po kilku tygodniach lub miesiącach przychodzi pora ruszyć dalej, pakowanie walizki jest dziwne. Z jednej strony czujesz ekscytację na myśl o tym, co będzie dalej, z drugiej – lekkie ukłucie smutku. Zostawiasz tu przecież swoją codzienność, małe rytuały, ulubioną kawiarnię, znajomą drogę do sklepu. Wiesz jednak, że w kolejnych miejscach znów stworzysz nowy schemat dnia, poznasz inne twarze, spróbujesz innej kuchni. I że każde następne miasto dołoży swoją warstwę do opowieści, którą tworzysz zarówno dla siebie, jak i dla tych, którzy kiedyś natrafią na twoje słowa. Po wielu takich zmianach miast zaczynasz rozumieć, że podróżowanie to nie ucieczka, ale sposób na testowanie swoich granic. Sprawdzasz, w jakich warunkach naprawdę czujesz się dobrze, ile samotności jesteś w stanie znieść, na ile kompromisów pójdziesz, by dopasować się do lokalnych zwyczajów. Coraz mniej interesują cię rankingi atrakcji, a coraz bardziej – historie ludzi, których spotykasz po drodze. Kiedy ktoś tłumaczy ci, dlaczego nigdy nie wyprowadził się ze swojego miasta, słuchasz z uwagą, jakby zdradzał ci sekret, którego długo szukałeś. W końcu, po wielu miesiącach czy latach, odkrywasz, że tak naprawdę wcale nie chodzi o znalezienie jednego idealnego miejsca na świecie. Chodzi o nauczenie się bycia w domu w różnych przestrzeniach, o umiejętność budowania małych wysp komfortu, gdziekolwiek się pojawisz. A kiedy wracasz na chwilę do swojego kraju, do znajomych ulic i języka, orientujesz się, że patrzysz na to wszystko inaczej – jak na kolejny przystanek, a nie ostateczny cel. To właśnie wtedy dociera do ciebie, że podróż, którą zacząłeś dawno temu, nie skończy się już nigdy, bo na stałe zamieszkała w twoim sposobie myślenia.